Οι συνθέσεις φάσεων και μετρούμενων φάσεων: οι συνθέσεις των C

και Cphase (-cc και Cc-) στα τέσσερα ερευνητικά κράματα μετρήθηκαν με 3D apt (erbo 1) [36] και με TEM&edx (erbo 15 και παράγωγα) [32]. Τα πειραματικά αποτελέσματα για τις δύο φάσεις παρουσιάζονται στους Πίνακες 7 (C&phase) και 8 (φάση C--). Οι πίνακες 7 και 8 περιέχουν επίσης προβλέψεις θερμοσκληλών που λαμβάνονται για θερμοκρασίες στους 1143 Κ (θερμοκρασία δεύτερης βαθμίδας θεραπείας καθίζησης για όλα τα κράματα), στα 1413 Κ και 1583 Κ (ERBO-1, θερμοκρασία πρώτου σταδίου θεραπείας καθίζησης και ομογενοποίηση, αντίστοιχα) και στο 1313 K και 1583 K (παραλλαγές ERBO&15, θερμοκρασία πρώτης βροχής θεραπείας και ομογενοποίησης, αντίστοιχα). Επειδή η C/phase παρουσιάζει ένα μικρότερο κλάσμα όγκου από το C/phase, οι αλλαγές στη χημική σύνθεση-είναι πιο έντονη. Στα Σχ. 10 και 11, εμείς παρουσιάσουμε τις τυπικές συνθέσεις για το C-phase από τον Πίνακα 7 ως διαγράμματα πίτας. Το Σχήμα 10 δείχνει πειραματικά δεδομένα, τα οποία μετρήθηκαν και στα τέσσερα προϊόντα θερμότητας&treated κράματα πριν από την ερπυσμό. Οι προβλέψεις Thermocalc που λαμβάνονται για τις C-phases του Erbo-1 (1143, 1413 και 1583 K) και για το ERBO-15 (1143, 1313 και 1583 Κ) παρουσιάζονται στο ΣΧ. 11.//

Τα δεδομένα που παρουσιάζονται στον Πίνακα 7 και τα ΣΧ. 10 και 11 (C phase) και στον Πίνακα 8 (C phase, τα δεδομένα που παρουσιάζονται χωρίς γραφικά) δείχνουν ότι οι αυξανόμενες θερμοκρασίες οδηγούν σε αυξανόμενες ποσότητες Ti, Al και Ta και ταυτόχρονα μειώνοντας τις ποσότητες CR, CO, W και Re Για το erbo-1 στο C-phase. Όπως μπορεί να φανεί στα αποτελέσματα του θερμού που παρουσιάζονται στο ΣΧ. 11, η ποσότητα του στοιχείου βάσης NI αυξάνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας στο erbo&1. Αντίθετα, μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας στο erbo/15.The-//thermodynamic δεδομένα για το c και το cphases inΠίνακας 7 (και Σχ. 10 και 11) και Πίνακας 8, αντίστοιχα, δείχνουν περαιτέρω ότι τα δεδομένα Thermocalc για 1143 K (θερμοκρασία τελευταίας θεραπείας των πειραματικών κραμάτων) και των πειραματικά καθορισμένων δεδομένων δεν είναι σε πλήρη συμφωνία, αλλά εύλογα κοντά μεταξύ τους τόσο για συστήματα κράματος. Μόνο στην περίπτωση του ERBO-15, το στοιχείο ΜΟ δείχνει μια σημαντικά χαμηλότερη τιμή στον υπολογισμό στα 1143 Κ (1,0%) από ό, τι στο πείραμα (4.4AT.%).-&/

dissusion Ελαστικές δυσκαμψίες: Όπως μπορεί να φανεί στο Σχ. 6Α-C, όλες οι ελαστικές δυσκαμψίες μειώνονται με την αύξηση της θερμοκρασίας. Πρόκειται κυρίως ως συνέπεια της αναμόρφωσης του δυναμικού πλέγματος. Με την αύξηση της θερμοκρασίας, οι αυξανόμενες θερμικές δονήσεις οδηγούν σε μεγαλύτερες αποστάσεις δεσμού, οι οποίες οδηγούν σε μείωση της αλληλεπίδρασης συγκόλλησης και έτσι μείωση των ελαστικών δυσκαμψιών. Η ελαστική συμπεριφορά των erbo

1 και erbo

15 είναι σχεδόν πανομοιότυπη, όπου τα αποτελέσματα για τις παραλλαγές LANEER ERBO15 για C11 και C12 πέφτουν ελαφρώς σύντομα. Αυτό δεν επηρεάζει σημαντικά τα ελαστικά moduli e \\\\ 100 [, τα οποία όλα είναι πολύ κοντά (Εικ. 6d). Όπως μπορεί να φανεί στον Πίνακα 9, τα μεμονωμένα στοιχεία κράματος του SX διαφέρουν σε μέγεθος, κρυστάλλινη δομή, συντελεστή νέου, ηλεκτρομερενότητα και σημείο τήξης [48-51]. Το Σχήμα 6δ δείχνει ότι οι αλλαγές στην χημεία κράματος που εξετάστηκαν στην παρούσα εργασία δεν επηρεάζουν έντονα τις ελαστικές ιδιότητες. Αυτό συμβαδίζει με τα συμπεράσματα που αντλούνται από το Demtro®der et αϊ. [41], ο οποίος έδειξε ότι ακόμη και μεγαλύτερες παραλλαγές συνθέσεων κράματος από ό, τι θεωρούνται στην παρούσα εργασία, δεν επηρεάζουν έντονα τις ελαστικές ιδιότητες του SX. Η ελαστική συμπεριφορά ενός ενιαίου κρυστάλλου αντανακλά άμεσα την ανισοτροπία του συστήματος συγκόλλησης. Το τελευταίο ελέγχεται κυρίως από τον τύπο, τον αριθμό και τη χωρική διάταξη των πλησιέστερων επαφών/neighbor στην κρυσταλλική δομή. Δεδομένου ότι οι δομές του ΝΙ/Base SX (συμπεριλαμβανομένων των μικροδομών C&C '#) καθώς και οι κύριες χημικές συνθέσεις τους ([62/% Ni, [11-% al) διαφέρουν μόνο ελαφρώς, τις αλληλεπιδράσεις κυριαρχείται από τις Ni-Ni και Ni-Al επαφές, οδηγώντας σε μόνο μικρές παραλλαγές των μακροσκοπικών ελαστικών δυσκαμψιών [42].-/---

-&-- 

 

-

\

THERMAL Επέκταση και θερμοκρασίες C

Solcus: Η θερμική διαστολή συσχετίζεται με την τάση του υλικού να αλλάζει τον όγκο της με αυξανόμενη θερμοκρασία. Σε ένα κρύσταλλο, αυτό σχετίζεται με μια αυξανόμενη δονητική ενέργεια των ατόμων και το μη νάρτρου σχήμα του δυναμικού πλέγματος. Σύμφωνα με τη σχέση GRU¨E, το Aðtþ είναι ανάλογο της θερμικής ικανότητας. Έτσι, το θερμικό στέλεχος Eðtþ μπορεί να είναι

\\nDleded από μια ολοκληρωμένη μορφή του μοντέλου einstein [52, 53]: \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\ \\ Ne0 αντιπροσωπεύει το αρχικό στέλεχος στους 0 Κ, ο ΑΗ υποδηλώνει το υψηλό όριο \\nTemperature του συντελεστή θερμικής διαστολής και είναι το ισοδύναμο της θερμοκρασίας Einstein. Το πρώτο παράγωγο σε σχέση με τη θερμοκρασία αποδίδει τον συντελεστή θερμικής διαστολής: \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n