&figure 7b δείχνει την εξέλιξη του μέσου πάχους (δευτερεύουσα διάσταση) και διάμετρος (μεγάλη διάσταση) της φάσης Δ στα 700 ◦C ως συνάρτηση του χρόνου. Το πάχος και η διάμετρος καταδεικνύουν μια παρόμοια τάση, με μια αρχική ταχεία αύξηση που ακολουθείται από μια σταδιακή αύξηση. Μέχρι το τέλος της θερμικής επεξεργασίας, το μέσο πάχος και η διάμετρος είναι 34 ± 2nm και 154 ± 7nm, αντίστοιχα. Αυτές οι τιμές είναι σημαντικά μικρότερες από τις τιμές που αποκτήθηκαν από το AM IN625 μετά από 10 ώρες στους 870 ° C, όπου#-101; Το μέσο πάχος και η διάμετρος είναι 52 ± 5 ηΜ και 961 ± 94 ηΜ, αντίστοιχα [21], επισημαίνοντας και πάλι σε σημαντικά βραδύτερες κινητικές κατακρημνίσεις στα 700 ° C. Στο πλαίσιο της τυπικής υπολειμματικής θερμικής επεξεργασίας πίεσης, μετά από μια θερμική επεξεργασία μιας-Hour στα 870 ° C, το μέσο πάχος και η διάμετρος είναι 45 ± 4nm και 424 ± 40nm, αντίστοιχα [21]. Μετά από μια θερμική επεξεργασία δύοHour στα 800 ° C, το μέσο πάχος και διάμετρο, ανάλογα με την κατάσταση κατασκευής, κυμαίνεται μεταξύ 61nm έως 77nm και 416nm έως 634nm, αντίστοιχα [24]. Με άλλα λόγια, μια θερμική επεξεργασία ψεκασμού ανάγλυφου στο 700 ° C για εφόσον 10 ώρες έχει σημειώσει σημαντικά μικρότερη από εκείνα που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της τυπικής υπολειμματικής αντοχής στη θερμότητα της AM 625

\\ Το NIT αξίζει να σημειωθεί ότι η συνεχής εξαγορά των ιζημάτων φάσης δ που παρατηρείται στα 870 ° C δεν ήταν εμφανής στα 700 ° C, υποδηλώντας σταθερότητα έναντι σημαντικής εξάπλωσης στα 700 ° C, η οποία πιθανώς οφείλεται στη σταθεροποίηση που παρέχεται από την ελαστική ενέργεια του πεδίο στέλεχος που περιβάλλεται από τα ιζήματα [49]. Αυτή η περιορισμένη ανάπτυξη της φάσης Δ κατά τη διάρκεια της μακράς θερμικής επεξεργασίας στα 700 ° C είναι σημαντική επειδή η υπερβολική φάση δ οδηγεί σε μειωμένο στέλεχος κάταγμα [50]. Επιπλέον, μια πρόσφατη αναθεώρηση δείχνει ότι η άμεση γήρανση στα 700 ° C για 24 ώρες οδηγεί επίσης στην υψηλότερη αναφερόμενη UTS (1222 MPA) και αντοχή απόδοσης (1012 MPa) για το AM IN625, υποδηλώνοντας ότι ο σχηματισμός μικρότερων ιζημάτων χρησιμεύει για τη βελτίωση του μηχανικού Αντοχή [51].

   σε σύγκριση με την κινητική που αναφέρεται προηγουμένως στα 800 ° C και 870 ° C, παρατηρήσαμε σημαντικά βραδύτερες κατακρημνίσεις της φάσης Δ στα 700 ◦C στο AM IN625 . Για να εξορθολογίσουμε τις παρατηρήσεις μας, χρησιμοποιήσαμε θερμοδυναμικούς υπολογισμούς για να κατανοήσουμε την κατακρήμνιση κινητικής.

-in μας προσομοιώσεις, υποθέσαμε ότι όλα τα ιζήματα είναι σφαιρικά. Θεωρήσαμε επίσης ότι ο πυρήνας εμφανίζεται στις εξάρσεις, επειδή η προ-/existing διεπαφή βοηθά στη μείωση του φραγμού της επιφανειακής ενέργειας της πυρήνωσης [52]. Κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας πΜ, οι κύκλοι υπολειμματικών στρες συμπρεύσεως που προκαλούνται από τις τοπικές, ακραίες συνθήκες θέρμανσης και ψύξης προκαλούν ετερογενή κατανομή των πυθυγμένων τοπικών εξάρθρωσης [53]. Συνεπής με τις προηγούμενες εργασίες [33], υποτίθεται ότι η πυκνότητα εξάρθρωσης είναι ≈5 × 1011 m-2. Αυτή η πυκνότητα εξάρθρωσης αντιστοιχεί σε πυκνότητα θέσης πυρήνωσης ≈1021 m-3. Για την προσομοίωση καθίζησης, θεωρήσαμε δ, γ 00, καρβίδιο MC, μ, και σ-ινδόντα, με τη φάση μήτρας γ. Υποτίθεται ότι οι διεπιφανειακές ενέργειες είναι 20 mJ/m2, 55 mJ/m2, 60 mJ/m2, 200 mJ/m2, 200 mJ/m2, και 200 ​​mJ/m2 για το γ/γ 00, γ/Δ, γ/mc, γ&m, και γ#σις διεπαφές, αντίστοιχα. Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την προσομοίωση μπορούν να βρεθούν ακόμη και

101; [33].

--as αποτέλεσμα της μικροσκοπίας, η σύνθεση μεταξύ των γειτονικών περιφερειακών περιφερειών δεν είναι ομοιόμορφη. Οι προηγούμενες μετρήσεις SEM έδειξαν ότι η δευτερεύουσα απόσταση δενδριτικού βραχίονα του AS=FABAMED AM IN625 είναι ≈300 ηΜ [19]. Η προσομοίωση DICTRA δείχνει ότι η μικροσκόπηση περιορίζεται σε ≈20nm από τα αλληλουδιά κέντρα [33]. Με άλλα λόγια, η μέση σύνθεση αντιπροσωπεύει μια καλή προσέγγιση για μια αναδιανεμημένη σύνθεση. Το σχήμα 8 δείχνει τη σύγκριση μεταξύ των πειραματικών αποτελεσμάτων και των προβλέψεων TC/PRISMA με την ονομαστική σύνθεση. Δεδομένου ότι υποθέτουμε ένα σφαιρικό σχήμα για τα ιζήματα στην προσομοίωση, μετατρέψαμε το παρατηρούμενο μέγεθος αιμοπεταλίων σε ακτίνα περιστροφής (RG) για άμεση σύγκριση μετά από RG2+2/2&D2#12, όπου-101. Το R και D αντιπροσωπεύει ένα-HFF της διαμέτρου και το πάχος όπως αναφέρεται στο Σχήμα 7Β, αντίστοιχα. Το Σχήμα 8Α δείχνει ότι η ακτίνα μοντέλου-PREDECTECT και η αποτελεσματική μετρούμενη RG ακολουθούν μια παρόμοια κινητική τάση με την προσομοιωμένη ακτίνα ελαφρώς μικρότερη από την πειραματική αξία, όπως αντανακλάται από το RG. Όταν προσομοιώσουμε την αντίδραση καθίζησης με μια σύνθεση προσαρμοσμένη στην εμπλουτισμένη αλληλεπίδραση, οι προσομοιώσεις μας προβλέπουν ελαφρώς μεγαλύτερα ιζήματα με παρόμοια κινητική χρονική κλίμακα. Ως εκ τούτου, ένας σταθμισμένος μέσος όρος του προσομοιωμένου ίζημα RADII που σχετίζεται με τις αλληλοεξαρτονομιστικές περιοχές και τους δενδρίτες αναμένεται να είναι πιο κοντά στις πειραματικές τιμές. Το Σχήμα 8Β δείχνει ότι το προσομοιωμένο χρονικό κλάσμα όγκου-depend και το πειραματικό κλάσμα όγκου, που αποκτήθηκε μετά από ένα πρωτόκολλο λεπτομερώς προηγουμένως, έχουν παρόμοια τάση, εκτός από το ότι η πειραματική αξία είναι μικρότερη κατά συντελεστή ≈5. Αυτή η απόκλιση είναι παρόμοια με τα αποτελέσματα που έχουν αναφερθεί προηγουμένως που αποκτήθηκαν στα 800 ° C και 870 ° C. Αρκετοί παράγοντες θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ποσοτική διαφορά, συμπεριλαμβανομένης της υποτιθέμενης σφαιρικής γεωμετρίας των ιζημάτων, της πυκνότητας εξάρθρωσης και μιας θερμοκρασίαςdependence της διεπιφανειακής ενέργειας. Ανεξάρτητα από αυτές τις επιφυλάξεις, τα αποτελέσματά μας εξακολουθούν να αποτελούν μια καλή συμφωνία μεταξύ προσομοιώσεων και πειραμάτων, δεδομένης της κατά προσέγγιση χαρακτήρα των προσομοιώσεων.

nfigure 8. Ακτίνα και πειραματική μέση ακτίνα περιστροφής της φάσης Δ στα 700 ◦C ως συνάρτηση του χρόνου ανόπτησης. Εδώ, θεωρήσαμε μια σφαιρική μορφολογία για τα ιζήματα για την προσομοίωση. Συνεπώς, υπολογίσαμε ότι η ακτίνα της περιστροφής της φάσης δηλώνουν φάσματα δηλώνουν με βάση τις πειραματικές τιμές που αναφέρονται στο Σχήμα 7Β. β) σύγκριση μεταξύ του υπολογισμένου και πειραματικού κλάσματος όγκου της φάσης Δ στα 700 ◦C ως συνάρτηση του χρόνου

\\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n